“İçtihat Metni”
MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada … 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 13.01.2011 tarih ve 2010/166-2011/6 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından ayrı ayrı istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, 29., 30. ve 32. sınıf emtiaları içeren 18.03.2003/5894 sayılı … ibareli; tüm hizmet sınıflarını içeren 14.07.2003/18172 sayılı … bareli; tüm mal sınıflarını içeren 14.07.2003/18173 sayılı … ibareli ve 32. sınıf emtiaları içeren 05.06.2003/14227 sayılı … +… ibareli tanınmışlık vasfı taşıyan markalarına iltibas ve tecavüz oluşturan, ayrıca onun tanınmışlığından haksız yarar sağlayabilecek nitelikte, davalıya ait … kod numaralı … AQUATURKA DOĞAL KAYNAK SUYU ŞEKİL< > ibareli, 09.08.2004 tarihinde gerçekleşen, 32. sınıftaki doğal kaynak suyu emtialarını içeren marka tescil başvurusunun ilânı üzerine iltibas ve tanınmışlık vakıalarına dayalı olarak başvurunun reddi arzusunu içeren itirazlarının önce markalar dairesi ve nihaî olarak da YİDK tarafından 2007/M-1190 sayılı kararla reddedildiğini ileri sürerek, kurum kararının iptaline ve davalı adına tescil olunan markanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili, kurum tarafından yapılan işlemlerin hukuka uygun bulunduğunu, zira davacı markaları ile davalı başvurusunun konusu olan işaret arasında iltibasa yol açabilecek derecede bir benzerlik bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkili şirketin ticaret ünvanı ile brilikte bir damla resmiyle birlikte orjinal ve özgün bir tasarım ile marka oluşturulduğunu, oysa davacı şirketin markasının düz yazı … … ‘dan ibaret olup emtia listesinde doğal kaynak suyu bulunmadığını, … kelimesinin ”…’e dair, …’ye dair” anlamına geldiğini, 556 sayılı KHK’nın 7. maddesinde ”Devlete ait arma, bayrak ve diğer hükümranlık belirtilerini içeren markaların tescil edilemeyeceği”nin belirtildiğini, bu durumda …/… kelimesinin tek başına herhangi bir kişi ya da kurumun kullanım tekeline verilmesinin söz konusu olmayacağı, markaların benzer olmadığını, sayıları yüzleri aşan tescilli ”…” ibaresini ihtiva eden marka bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davalı başvurusunun kapsamında bulunan 32. sınıftaki doğal kaynak suyu emtialarının davacıya ait … ibareli 18.03.2003/5894 ve … … ibareli 14.07.2003/18173 sayılı markaları ile … KOLA TURKA+şekil ibareli 05.06.2003/14227 sayılı markalarının kapsamında bulunduğu, davalı başvurusu işarette davacının öncelik hakkına sahip olduğu, öncelikle 18.03.2003/5894 sayılı … ibaresi ve tüm markaları ile karıştırılabilecek seviyede benzer olduğu, davacı markasına konu olan … AQUATURKA DOĞAL KAYNAK SUYU+ŞEKİL biçimli işarette, … ve … KAYNAK SUYU ibaresinin başvuru kapsamında bulunan su emtiasını işaret etmesi, su damlası biçiminin bunların anlamını ve algılamasını güçlendirmesi nedeniyle işarette yer alan … ibaresinin asıl ve ayırt edici unsur olduğu, başvuruda yer alan ve davacının ünvanının ayırıcı eki olan … kelimesinin başvuru konusu işareti … ibareli markadan farklı kılmaya yetmediği gerekçeleriyle, davanın kabulü ile TPE YİDK’nın 2007/M-1190 sayılı kararının iptaline, davalı adına kayıtlı olan amrkanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmiştir.
Karar, davalılar vekillerince ayrı ayrı temyiz edilmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalılar vekillerinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalılar vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 05,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 03.06.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Kaynak-Yargıtay
